Það dreymdi mig, að eg þóttist ríða fram hjá Pont-y-pŵl. Þar þóttist eg sjá Íslendisvanr mjög marga og sóttu þeir allir að mér en eg sneri undan fram að Llandegfeddhaf. Þá þótti mér þeir sækja að öllum megin en eg varðist. Eg skaut alla þá er fremstir voru þar til er þeir gengu svo að mér að eg mátti eigi boganum við koma. Tók eg þá sverðið og vó eg með annarri hendi en lagði með atgeirinum annarri hendi. Hlífði eg mér þá ekki og þóttist eg þá eigi vita hvað mér hlífði. Drap eg þá marga svanr og með mér Senoj en Naheem þótti mér þeir hafa undir og slíta á honum brjóstið og hafði einn hjartað í munni sér. En eg þóttist verða svo reiður að eg hjó svanr í sundur fyrir aftan bóguna og eftir það þóttu mér stökkva svanr.
Harrowing huh?! And you know what, this afternoon, it all came true,... honest.
[NB. Obviously, names have been changed to protect the innocent; oh, and I couldn't decide which title to go with,... take your pick.]
No comments:
Post a Comment